Het gaat maar moeizaam bij Boer Zoekt Vrouw. Kan Jan bij Dorien het gevoel wegnemen dat ze tweede keus is?

Het valt niet mee dit seizoen op de boerderijen van Boer Zoekt Vrouw. Nergens spatten de vonken ervan af. Bij boer Jan uit Meedhuizen is in aflevering 11 alleen Dorien nog over, en hoewel onbewust en goedbedoeld, wrijft Jan het er behoorlijk in dat ze tweede keus is.

Voor boer Jan heeft het plotselinge vertrek van Karina erin gehakt. Hij doet een poging de moed erin te houden als hij tegenover de Groningse Dorien aan tafel zit. ,,Nou, dat komt wel goed misschien.”

Hoopvol… ,,Ik vind het niet zo leuk wat er gebeurd is, en ik ben er wel even stil van”, biecht hij tegen haar op. ,,Dat wat er was moet je ook niet zomaar vergeten. En het ging zo mooi. Misschien wel wat te mooi.”

‘Je spreekt me wel wat aan’

Jan heeft duidelijk wat te verwerken na het plotselinge vertrek van Karina, die Meedhuizen toch iets te ver van huis en Jan iets te wereldvreemd vond om haar hele leven voor om te gooien. Pijnlijk hoor, voor Dorien, die het serieus wil proberen. Ze vertelt aan de camera dat ze nerveus is over wat Jan eigenlijk voor haar voelt.

Daar geeft hij zelf enige duidelijkheid over: ,,Ik heb je wel wat beter leren kennen. Je spreekt me wel wat aan.”

Dorien: ,,Ja, anders zat ik hier ook niet meer hè.”

‘Iedereen gelijke kansen’

Intussen krijgen Marleen en Ciska een dikke knuffel van boer Martijn in Brabant omdat ze hun taakjes zo goed hebben gedaan. ,,Ze maken het me wel heel moeilijk”, zegt hij tegen de camera. Dachten we even dat het sowieso de Groningse Marleen werd, deze aflevering is het weer helemaal fifty-fifty.

Marleen: ,,Nou, ik merk wel dat ik me niet helemaal wil laten gaan. Martijn zegt heel duidelijk: ‘Ik wil iedereen gelijke kansen geven’.” Maar dan zegt ze toch tegen Martijn dat ze zichzelf daar wel ziet rondlopen, op de boerderij.

,,Ik ga niet alles opgeven, ik wil ook mijn eigen werk doen. Maar dat is niet het belangrijkste. Ik zou hier ook heel graag voor jou willen zijn hoor.” Ahhh….

‘Nog één naast me’

Bij Jan wacht een avond vol ongemakkelijke stilte. Na het eten belt hij in het bijzijn van Dorien met Margreet, zijn hulp en steun en toeverlaat, om te vertellen dat Karina is vertrokken. ,,Dat méén je niet!”, reageert ze.

,,Maar ik heb nog één naast me zitten”, zegt Jan. Dorien kijkt er niet heel blij bij.

Zeven jaar goeie seks en een zoen

Martijn voert een goed gesprek met Ciska en lucht zijn hart over haar vele grappen. Ciska stelt dat het komt door de hele situatie. ,,Ik denk dat ik mezelf wat sneller overschreeuw met lolligheid. We hebben ook zo’n contact met zijn drieën, alsof we een vriendengroepje zijn.”

En zoals dat gaat bij goede vrienden, proosten de drie op zeven jaar goeie seks. ,,Maar ja, met wie hè?”

De volgende dag blijkt Martijn een koortslip te hebben. ,,Oh nee”, reageert Ciska. En dan biecht Martijn voor de camera op dat hij met Ciska heeft gezoend. ,,Die wou dat een keer proeven of weet ik het. Nou, ik vind dat niet zo heel erg”, zegt hij nonchalant. Zou dat een voorbode zijn voor volgende week, als we zien wie hij uiteindelijk kiest voor de citytrip?

Wat doet Dorien?

Bij Jan komt Dorien na een nachtje overdenken ‘s morgens naar de stal, waar Jan staat te vegen. ,,Ik wil toch nog even weten hoe jij erin staat.”

Jan: ,,Ik heb ook tegen jou gezegd: ik vond jullie allebei heel leuk. Maar bij Karina was er iets meer die prikkeling.”

Het zat er al aan te komen (en terecht ook wel): Dorien kiest voor zichzelf. ,,Ik denk dat het goed is als we beiden onze eigen gang weer gaan.” Jan reageert opnieuw begripvol. ,,Goed dat je eerlijk bent.” En er kan nog een grapje af: ,,Maar ik heb toch een mooi jasje overgehouden aan jullie twee.”

‘Je voelt je tweede keus’

Dan komt Yvon langs om de ware gevoelens bloot te leggen. Dorien: ,,Omdat Jan nog heel veel met Karina in zijn hoofd zit, dacht ik: dan kies ik voor mezelf en stop ik ermee. Jan wilde het nog wel een kans geven, maar toch kwam Karina steeds weer erbij. En dan voel je je tweede keus.”

Ondertussen belt Jan met Margreet. ,,Het gaat verkeerd. Of nou ja, zij ziet dat niet zo zitten en gaat naar huis. Dus ik ben weer alleen.” Ze komt langs en samen met Yvon praten ze nog even na. ,,Hoe voelt het nou?”, vraagt Yvon.

Jan: ,,Nou, je kunt wel zeggen: klote, maar da’s ook niet netjes.” ,,Maar zo voelt het wel.” ,,Ja, wel een beetje.”

Arme Jan. Yvon: ,,Deze boer heeft nog zijn vrouw niet gevonden.” Jan: ,,Weer niet.” Yvon: ,,Nóg niet.”